son şiir....
NAR
Nasıl acıkırsa susarsa insan,
Öyle sevdim bir memleket kızını.
Bir şey artırdı bu aşkın hızını,
Aramıza dağlar deryalar koyan.
Benim ayrılmayan tuttuğu yoldan
Aşk ile gerçek eden her masalı,
Yandıkça daha gür yeşeren çalı,
Budur bu aşk beni ayakta tutan.
Aşkın ağaçta çatladığı nar,
Koparacaksan gel kopar,
Dal dayansa bile yamandır halim
Yaprak-yemiş aşkı gözetmez rüzgar
BU ŞİİR YARI ALINTIDIR....
Yalnızlık, acıtır
Yakar her danlası yüreği
Ağlatır , hüzünlendirir
Susatır, sevgiye, dostluğa, paylaşmaya
Bazen farkına varamasın,
Tutunacak dal ararsın,
Binbir çıkmazlarda kalırsın
Karanlıkta tek başınasın
Birgün güneş doğar arkandan
Hiç ummadığın anlar devandan
Dost olur, unuttururu arındırır korkularından
Artık, bulmuşsundur devanı,
Mutlulukla yaşarsın her anı.
(Allahtan arama belanıJ)
AĞLAMAKTAN YORULMUŞ GÖZLERİM...
AĞLADIKÇA AĞARMIŞ SAÇLARIM.
ANLAMINI YİTİRMİŞ AMAÇLARIM,
KOPMUŞ RUHUM BEDENDEN ARANIRIM
DAĞA, TAŞA, TOPRAĞA,SUYA SENİ SORARIM
KALEMİM KIRILMIŞ,BOŞA ÇABALARIM,
YAZDIKLARIM DAR AĞACI SÖZLERİM ÖLÜMÜM
YALNIZCA UFAK BİR DEĞNEĞE YASLANIRIM
NE YAZIK Kİ KAYBOLMUŞ O DOSTLARIM..
YALNIZIM BE GÜZELİM.
SUSUZUM BE ECELİM
AĞLAMAKTAYIM GECELERİM
BEN BU ACAYI HER AN ÇEKMEKTEYİM
AÇMADAN ÖLEN SON ÇİÇEĞİM
AHHH.. İŞTE BEN BÖYLEYİM
BİR YANIP BİR SÖNERİM
YAŞASIN BU MUTLU DÜŞLERİM
O DOSTLARIM HEP KARDEŞLERİM
BİR KIVILCIMDIR ÇANAKKALE
Alevlerin katlettiği buz dağlarında
Yok olmayan bir kıvılcımdır Çanakkale.
Bir kere yanar bin kere yakar
Tüm cihanı tek elle sarar.
Karanlığın aydınlığa çıkışıdır,
Bir damla suyun tüm kâinat’ı ıslatışıdır
Susar, damla damla su serper ruhuna,
Mert olmayanı yaklaştırmaz yurduna,
Zorda kalanı ağırlar bağrında
Düşürtmez yere dokundurtmaz bayrağına
Top, tüfek mest her nefesinde
Yazdırır adını şahadet güneşine
Zifiri karanlık bir gökyüzünde
Korkuya kapılmaz bir kere bile
Yurdunu savunmak gibi kutsal bir görevde
Kan akar oluk oluk toprağıma,
Aktıkça yeni çiçekler biter
Yeşerir tüm vatan
Bir tek o kalır milletine tapan
Başka hangi millet var ki
Milletine uşaklık yapan.
Sema bize seslenir,
Kalma gel işkencede
Verme özgürlüğünü gök gürleyince
Sen bu vatanın evladısın
Ölüm çağırsa da sessizce,
Kükre yağmurlu bir gecede.
Vahit KENAR
