BİR SİMİTÇİ HİKAYESİ….
Hatırlarmısın bilmem seninle yediğimiz son simidi…Sanki dünyadaki son simitmiş gibi bir daha simit yemedim.
Hani akşam simitleri sattıktan sonra seninle Üsküdar da buluşurduk.Sen susam kırıntılarını tezgahımdan birer birer toplayıp kuşlar için beyaz kesemize koyardın.Sen kuşlara kıyamazdın bazen biz yerdik susamları kuşlar kızardı bize beklide kıskanırlardı seni benden balıklar imrenirdi kuşlara deniz bin türlü dalga yapardı,kız kulesi çağırırdı bizi gelin sizi misafir ediyim diye.
Çiçekler bahar kokusuna bürünürdü,gemiler siren çalardı ben şiir okurdum sana,bazen öykü anlatırdım.sen çok severdin hikayeleri onlara çok imrenirdin sen bazen bizimde öykümüz olduğunu hayal ederdin belki bilirdin ama söylemezdin bana bizimde öykümüz oldu bak olmaz olaydı,sen gittin, neyleyim hikayeyi ama olsun bizi bu öykü yaşatır belki….
Elveda dünya.. elveda güzel olan her şey elveda bekle beni…sen siz haramdır bana simit…. Aldığım nefes…
BUNU YAZAN ARKADASI RAHMETLE ANIYORUZ……
