DESEM Kİ Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır, Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor, Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini, Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim, Senden kopardım çiçeklerin en solmazını, Toprakların en bereketlisini sende sürdüm, Sende tattım yemişlerin cümlesini. Desem ki sen benim için, Hava kadar lâzım, Ekmek kadar mübarek, Su gibi aziz bir şeysin; Nimettensin, nimettensin! Desem ki... İnan bana sevgilim inan, Evimde şenliksin, bahçemde bahar; Ve soframda en eski şarap. Ben sende yaşıyorum, Sen bende hüküm sürmektesin. Bırak ben söyleyeyim güzelliğini, Rüzgârlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber. Günlerden sonra bir gün, Şayet sesimi farkedemezsen, Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden, Bil ki ölmüşüm. Fakat yine üzülme, müsterih ol; Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini, Ve neden sonra Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede, Hatırla ki mahşer günüdür Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum



eski yazıları:


Bir umuttu yaşadıklarımız bize Ufacık bir fısıltıydı geçmiş Her nerde olursa olsun Birlikte atacaktı yüreklerimiz Belki zordu yaşananlar Ve zor olacaktı yaşayacaklarımız Ama biz değil miydik? Yokuşları birlikte çıkan Biz değil miydik? Birbirinin omzunda ağlayan Yoksa mankurtlaşma vaktimi geldi Unutucakmıyız geçmişi,geçmişin izlerini Silemezsiniz siz bizi Birlikte geçen günlerimizi Unutmayın biz ykal11b’yiz 30kalbi olan kocaman dilovası devleriyiz Yalnız değilim,yalnız değiliz Hissettirmesekte birlikte atar Yüreklerimiz….




ESKİ YAZISI: